Nieuwsbrief november 2014

Einde van 2014

De maand november is gestart en daarmee komt het einde van 2014 langzaam in zicht. Opeens lijken de dagen veel korter en de weken om te vliegen, terwijl er nog zoveel moet gebeuren. Dat gevoel zal veel mensen ongetwijfeld bekend voorkomen.
Als officiële ANBI stichting moet SOLidariedade aan een aantal wettelijke eisen voldoen en dat betekent o.a. dat we elk jaar een begroting moeten opstellen. Daar zijn we nu mee bezig en daarbij is het natuurlijk van belang om te kijken of en in hoeverre de financiële verwachtingen voor 2014 zijn uitgekomen. We vinden het belangrijk om een reële begroting op te stellen, want het mag niet zo zijn dat we meer tijd kwijt zijn met fondsenwerving dan met ons feitelijk werk in Brazilië. De toekomst ziet er wat dat betreft positief uit, we hopen u hier meer over te kunnen vertellen begin volgend jaar.
De conceptbegroting voor 2015 moet besproken en goedgekeurd worden door het bestuur. Hiervoor is een bestuursvergadering gepland op 4 december. Via Skype zullen we vanuit verschillende steden en landen met elkaar overleggen en besluiten nemen.
Met het opstellen van de conceptbegroting voor 2015 ontkomen we er niet aan terug te blikken op 2014 en daarmee zijn we dus eigenlijk ook al begonnen aan het jaarverslag over 2014. In welke vorm schrijven we het dit keer en belangrijker: wat komt er in te staan? Welke plannen zijn uitgevoerd, wat is uitgesteld, wat is goed gegaan en wat niet? Vragen waar we over nadenken, omdat we u op een duidelijke en transparante wijze willen laten zien wat er met uw geld is gebeurd.
Het schrijven van het jaarverslag is in feite een evaluatieproces, bezinningsmoment en toetsingsinstrument in één. Waarbij je je over zaken verwonderd: ‘Was het WK Voetbal echt dit jaar? Het lijkt al zo lang geleden…’, ergert: ‘Waarom komt die sociale vaardigheidstraining niet van de grond?’, verbaasd: ‘Zijn we echt al/pas twee jaar aan het werk hier?’ en verheugd: ‘Eindelijk kan ik een hele vergadering in het Portugees volgen!’. We hebben besloten in het jaarverslag 2014 ruimte te maken voor korte verhalen, anekdotes van onze dagelijkse ervaringen, omdat het juist deze momenten zijn die het werk en de impact van SOLidariedade zichtbaar maken.

Tot zover, meer over dit alles kunt u volgend jaar lezen…

Canoas

De leerkrachten van het Colégio Imaculada in Canoas hebben het afgelopen schooljaar niet gestaakt en 5 december is dus de laatste schooldag voor de kinderen. De weken daar aan voorafgaand vinden de leerling besprekingen plaats. Dat betekent voor Anouk dat ze voor alle 70 leerlingen van de drie klassen waar zij Engelse les aan geeft een beoordeling moet schrijven. Dat is formeel de bedoeling. In de praktijk is een algemene beoordeling voor alle kinderen gezamenlijk voldoende. Voor de ‘uitzonderlijke’ leerlingen kunnen enkele regels extra worden toegevoegd. En juist dit laatste maakt het zo moeilijk, want eerlijk gezegd is met de meeste leerlingen wel ‘iets bijzonders’ aan de hand.
Zoals we al eerder schreven: Anouk participeert in het Colégio Imaculada in een project dat door de gemeente wordt gefinancierd. De gemeente betaald voor 70 kinderen uit de allerarmste families in Canoas het schoolgeld, waardoor zij twee jaar gratis pre-school onderwijs (4-6 jaar) kunnen volgen. Een prachtig project voor deze kinderen en hun families, dat hen een eerlijke kans biedt een goede start te maken op de basisschool.
Feit is dat de kinderen allemaal uit gezinnen komen waar een tekort is aan eigenlijk alles. Er is vaak sprake van zeer ernstig (seksueel) misbruik, geweld en verwaarlozing en/of ouders met zeer beperkte verstandelijke vermogens. Dit is terug te zien in het gedrag van de kinderen. De meeste kinderen weten niet beter dan dat schreeuwen, spugen, gooien, duwen, knijpen en vechten de manieren zijn om iets te bereiken, te vragen of op te lossen.
Het is schokkend om te zien en te ervaren hoe 5 jarigen met elkaar kunnen omgaan. Het maakt het moeilijk om het mooie en aardige in een kind te blijven zien, want dat is soms heel ver weg. Het maakt het moeilijk om vast te blijven houden aan pedagogische uitgangspunten zoals niet schreeuwen tegen kinderen. Want wat doe je instinctief als je ziet dat een kind een ander kind met een schaar te lijf gaat, of als een kind een tand uit geslagen krijgt, of als een kind jou slaat? Dat zijn moeilijke situaties, waarvan je achteraf soms denkt: had ik maar…
Veel van deze kinderen zouden eigenlijk individuele en professionele begeleiding moeten krijgen, maar daar is geen sprake van. We doen het dus met de middelen die we hebben en daarmee bereiken we soms kleine wonderen. Hoe uitputtend de lessen op donderdag ochtend ook zijn, meestal kijk ik er met veel voldoening op terug.
Op de eerste plaats word ik elke week begroet alsof ze me maanden hebben moeten missen. Omsingeld, omarmd en gezoend worden door 25 kleine mensjes in één keer is hartverwarmend en bijzonder. Elke week zijn er mooie, grappige en hoopvolle momenten, zoals een jongetje dat eindelijk niet meer probeert alle viltstiften op te eten, een jongetjes dat eindelijk een vriendje lijkt te hebben gevonden, een meisje dat normaal gesproken naar alles en iedereen uithaalt dat een hele les rustig zit te tekenen, kleine onruststokers die in je oor fluisteren dat ze je lief vinden…
De eerste twee jaar van dit project zijn nu afgelopen en dat betekent dat de eerste groep leerlingen die geparticipeerd hebben nu naar een gratis overheidsschool gaan. Ik zal ze missen!

Feliz Natal – stand van zaken

In de vorige nieuwsbrief schreven we over de Feliz Natal actie. SOLidariedade wil met Kerstmis graag 100 families in Alvorada een pakket met lekker en voldoende voedsel voor het hele gezin aanbieden.
Op dit moment zijn al 80 pakketten gedoneerd, helpt u mee er 100 van te maken? Meer informatie vindt u op onze website.
U kunt uw donatie overmaken naar Stichting SOLidariedade, IBAN NL66RABO0356202364 o.v.v. Feliz Natal.

Alvorada

Als u deze nieuwsbrief ontvangt moeten de kinderen in Alvorada nog ongeveer een maand naar school voordat de lange zomervakantie begint. Normaal start die begin december, maar de scholen moeten langer les geven vanwege een aantal stakingen gedurende het afgelopen jaar. Wanneer de leerkrachten van de gratis overheidsscholen – toch al onderbetaald - wekenlang geen salaris ontvangen van de gemeente, dan rest hen geen ander middel dan staken. Voor de leerlingen dus nog minder lestijd, dan de toch al geringe vier uur per dag.
We beginnen te merken dat de kinderen toe zijn aan vakantie. Dat de lente is begonnen en de dagelijkse temperaturen beginnen te stijgen werkt ook niet mee. Bij temperaturen van 30 graden en hoger is iedereen minder geconcentreerd, wat trager of geagiteerder. We merken een duidelijk verschil tussen de ochtend en de middag groep. De kinderen die ‘s morgens naar het centrum komen zijn over het algemeen nog fit en gemotiveerd, de kinderen die ‘s middags komen en dus al een halve dag naar school zijn geweest, zijn vaak moe en heel onrustig. Het vergt van ons en onze collega’s een grote inzet, veel creativiteit en eindeloos geduld.

Computercursus
Het maakt ons nog een beetje trotser op het feit dat de computercursus van Mark zo goed loopt. Van de 18 lessen zijn er nu 13 geweest en nog steeds is de opkomst ongekend hoog. Ondanks het feit dat de jongeren voor de cursus extra moeten terugkomen op vrijdag doen ze dat trouw. Wat we ons van tevoren niet gerealiseerd hebben, maar wat we nu merken is dat de 16 jongeren die uitgekozen zijn om deel te nemen zich bevoorrecht voelen en zich daar ook naar gedragen… Dat is natuurlijk soms een beetje zuur voor de anderen, maar het werkt blijkbaar wel motiverend.
Voor volgend jaar is het voorstel om deze groep jongeren een vervolgcursus aan te bieden en een nieuwe groep van 16 jongeren te laten starten met de basis cursus. Daarnaast is het plan om het centrum in Alvorada een avond per week te openen voor de ouders/verantwoordelijken van de kinderen die het centrum bezoeken. Zij kunnen dan participeren in een basis computercursus of Engelse les. Het doel hiervan is om de ouders meer te betrekken bij de activiteiten van het centrum en hun kinderen, maar ook om hen te informeren/voor te lichten over belangrijke dingen zoals bijvoorbeeld de gevaren van internet.

Negatieve publiciteit goede doelen

Jammer dat een aantal goede doelen in Nederland de laatste weken weer negatief in het nieuws zijn geweest als het gaat om de salarissen van bestuursleden, directie of medewerkers. Dit zorgt helaas voor een negatief imago van goede doelen. Terwijl dit niet juist is. Bij de meeste (en vooral kleine) goede doelen ontvangen de bestuursleden geen beloning, werken de medewerkers voor het minimumloon en helpen veel mensen vrijwilliger mee. Deze informatie moeten goede doelen verplicht op hun website melden.
De bestuursleden van SOLidariedade ontvangen geen enkele vergoeding. De twee werknemers van SOLidariedade verdienen elke 1.120,- euro netto per maand. Dat is minder dan het minimumloon. Het werk van SOLidariedade wordt mede mogelijk gemaakt door de inzet van een groep vrijwilligers in Nederland en Brazilië.

Met hartelijke groeten uit Brazilië, Mark & Anouk