Nieuwsbrief maart 2014

Het zal niet vaak gezegd worden, maar voor ons is het echt waar: ’Eindelijk is de zomervakantie voorbij!’. De maanden januari en februari waren heel warm, er zijn weken geweest dat de dag en nacht temperatuur niet onder de 35 graden kwam. Voor ons geen pretje, voor het centrum ook niet, want daar is geen airconditioning, en hoe dat was voor de families die wonen in de schamele huisjes en hutjes? Ik kan mij er niets bij voorstellen. Voor hen geen verfrissende douche of de afkoeling van een ventilator. Door de aanhoudende hitte en droogte waren een aantal gemeentelijke voorzieningen zoals water en elektriciteit niet meer toereikend voor iedereen. En de eerste mensen die dit moesten missen, waren natuurlijk de mensen die toch al niets hadden. Het was geen prettige situatie en we hebben gemerkt dat de jongeren en hun families echt geleden hebben onder de hittegolf.

Ik heb al eerder geschreven dat het Centro Franciscano een privé initiatief is, dat neemt niet weg dat ook zij moeten voldoen aan de nationale wetgeving inzake sociale (opvang)centra. Binnen de wet wordt een onderscheid gemaakt tussen sociale centra en scholen. Niet altijd even begrijpelijk in onze ogen. Zo zijn er wel formele opleidingseisen voor leerkrachten binnen de scholen, maar is er geen uniforme opleiding voor de begeleiders werkzaam in sociale centra. Alle scholen zijn de afgelopen twee maanden dicht geweest, sociale centra mogen wettelijk niet langer dicht dan vijf opeenvolgende dagen. Natuurlijk valt daar wat voor te zeggen, zeker voor de jongeren uit de armste families. Zij gaan immers niet op vakantie en hebben thuis of in de buurt geen speel-ontspanningsmogelijkheden. De realiteit is echter dat de opkomst in de maanden januari en februari zo laag is geweest, dat die in geen enkele verhouding staat tot het aantal personeelsleden dat aanwezig was. Het een en ander was niet bevorderlijk voor de motivatie en inzet van iedereen, het is natuurlijk ook jammer als je een activiteit voorbereidt en er komen maar tien kinderen.

Tafeltennis
Buiten het normale begeleiden en ondersteunen hebben wij in de zomervakantie ook een aantal activiteiten georganiseerd, die gelukkig goed bezocht zijn en met veel enthousiasme begroet.
Mark heeft een aantal keren een echte tafeltennis training georganiseerd. Tafeltennis is na voetbal absoluut de favoriete sport van de jongeren.
Het is wat behelpen, want er is maar één echte tafeltennis tafel, maar met wat kantine tafels en extra aangeschafte batjes kunnen toch zes jongeren tegelijk spelen. Het valt elke keer weer op dat als je de moeite (en het geduld) neemt om iets duidelijk in stapjes uit te leggen en te demonstreren, de jongeren echt iets leren en dan ook wat langer en gemotiveerd meedoen.

Milieu educatie
Hoewel Brazilië wat recycling betreft een voorlopers rol heeft in de wereld, wordt er weinig aandacht besteedt aan milieu educatie of voorlichting. Dat recycling op zo’n grote schaal plaats vindt komt ‘alleen’ omdat families er van kunnen rondkomen, niet omdat mensen het belang ervan kennen of begrijpen.
Wij merken dat de jongeren nauwelijks iets weten over het milieu en daarom hadden we ook een milieu dag georganiseerd. Onder een hoop gemor en geklaag moesten de jongeren onder begeleiding in de buurt een aangegeven route lopen om daar alle recyclebaar afval van de straat op te ruimen.Terug in het centrum moesten ze per groep van dit ‘afval’ kunst of een gebruiksvoorwerp maken.
Daarnaast moesten ze een aantal vragen over het milieu beantwoorden zoals: ‘Merk jij dat het weer veranderd, wat voor afval produceer jij elke dag, hoe lang duurt het voor een kauwgum afbreekt, hoe kan jij minder elektriciteit gebruiken?’.
Het heeft niets te maken met milieu educatie, maar wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt die dag waren twee kleine jongetjes. Zij kwamen als eersten van hun groep terug van de wandeltocht. Helemaal bezweet, shirts uitgetrokken, grote gevulde vuilniszakken over hun schouders, breed lachend én glimmend van trots. Eindelijk hadden zij eens iets kunnen laten zien waar zij echt iets van af wisten: in de weekenden lopen ze namelijk met hun vaders de duizenden containers in de stad af op zoek naar flessen, blik en papier.

Creatief met…
Anouk heeft met de jongeren zout brooddeeg gemaakt, waarbij het maken van het deeg al voor heel wat verwarring zorgde, vooral omdat ze dat zelf moesten doen. Het is meer dan duidelijk dat het onderwijs in Brazilië heel erg gericht is op opnemen, verwerken en kopiëren. Dat maakt de jongeren wat angstig als ze opeens zelf moeten nadenken, ideeën moeten vormen en moeten samenwerken. De resultaten zijn altijd bijzonder en onverwacht. Jongeren die normaal met geen enkele mogelijkheid rustig zijn te krijgen of te motiveren zitten opeens stil te knutselen.
Anouk heeft ook een workshop tasjes maken gehouden. Iedereen mocht zelf kiezen wat voor type tas(je), maar iedereen moest zelf een ontwerp tekenen, uitknippen uit stof (gratis gekregen van de lokale kleermaker) en met de hand in elkaar naaien. De resultaten waren echt geweldig en veel kinderen hebben hun tas(je) vol trots mee naar huis genomen.

Het begrip zomervakantie heeft een nieuwe dimensie gekregen voor ons. Natuurlijk is het voor de meeste mensen – ook hier – een tijd van meer vrijheid, meer samenzijn met familie en vrienden, uitstapjes en natuurlijk churasco’s (de Braziliaanse variant van de barbecue). Voor enkele families is het begrip zomervakantie echter onbekend, voor hun kinderen is de aanwezigheid en gastvrijheid van het centrum misschien wel van levensbelang. We hebben gemerkt dat er gezinnen zijn waar de ouders ‘gewoon’ dag en nacht moeten doorwerken of ouders om welke reden dan ook afwezig zijn. Er zijn hele jonge kinderen die de hele dag en een groot deel van de avond op straat leven, die zichzelf moeten aankleden, voeden en vermaken. Er zijn wat oudere kinderen die nachten niet thuis komen, waarvan niemand weet waar ze waren of sliepen. Het houdt ons allemaal erg bezig en we merken dat wij (nog) niet gewend zijn aan dit soort zaken.

Tot zover de afgelopen weken.

Brazilianen hebben een gezegde dat luidt: ‘In Brazilië begint het nieuwe jaar pas de dag na carnaval’. We weten nu dat dit echt waar is.

2014

Maandag 10 maart is het normale programma in het centrum begonnen. Dat is ook de dag dat de nieuwe kinderen voor het eerst zijn gekomen. Precies zoals we gepland hadden zijn onze activiteiten voor het komende schooljaar uitgebreid. In het centrum zijn onze directe lesuren met de jongeren uitgebreid van 16 naar 20 uur (Engelse les en computertraining).
Anouk gaat ook Engelse les geven aan het hele team, zodat zij kunnen oefenen met de jongeren. Daarnaast zal zij de coördinator pedagogiek inhoudelijk ondersteunen op het terrein van sociale vaardigheidstrainingen, ouder participatie en incidentele onderwerpen, zoals bijvoorbeeld het visualiseren van gedragsregels. In Nederland is het heel gewoon dat klaslokalen volhangen met pictogrammen. Een gemakkelijke manier om kinderen ge-verboden te demonstreren. Deze methode is hier onbekend. De regels in het centrum zijn recentelijk bijgesteld (vooral geconcretiseerd) en Anouk gaat samen met de kinderen bijpassende pictogrammen maken. Hopelijk kunnen we hier in de toekomt een hoop duidelijkheid en minder discussie mee creëren.
De werkmethode van SOLidariedade is kennisoverdracht en capaciteitsopbouw op individueel, groeps- en organisatie niveau. De werkzaamheden op dit laatste niveau zullen vooral door Mark worden uitgevoerd, omdat hij op dit vlak de meeste werkervaring heeft. Op verzoek van de nieuwe directie van het centrum is Mark in januari gestart met het interviewen van iedereen die (in)direct van doen heeft met het centrum en/of er werkt. Doel van deze interviews is te bepalen wat al goed gaat, wat verbeterd kan worden, welke zaken op korte termijn moeten veranderen en wie op welke manier in deze processen kan en wil participeren. De planning is dat alle interviews medio maart afgerond en verwerkt zijn. Op grond van de resultaten zal de directie beslissen wat de doelen voor 2014 worden en bij welke organisatieprocessen Mark gaat ondersteunen. De afgelopen weken heeft Mark ook de totale renovatie van het computernetwerk systeem in het centrum gecoördineerd. Eindelijk beschikken nu alle computers over legale en veilige programma’s en bescherming en kunnen alle medewerkers gebruik maken van hetzelfde computernetwerk. Een enorme vooruitgang in efficiency.


SOL Sponsorloop 2014
Al 40 wandelaars hebben zich aangemeld voor de SOL Sponsorloop 2014 op zaterdag 19 april.
Mark loopt dit jaar de Kennedy-Mars, u kunt zijn trainingservaringen volgen op het officiële weblog van de Kennedy-Mars.

We zijn nog hard op zoek naar meer wandelaars. Wilt u meelopen met de Mini-Mars (10 km), de Swentibold-Mars (40 km) of de Kennedy-Mars (80 km) en deze sportieve uitdaging combineren met een heel goed gevoel?

Neem dan contact met ons op via: stichtingsolidariedade@gmail.com.

Kunt u niet meelopen, maar wilt u wel een wandelaar sponsoren, dan kunt u uw sponsorbijdrage overmaken op IBAN NL66RABO0356202364 t.n.v. Stichting SOLidariedade o.v.v. SOL Sponsorloop 2014 met de naam van de betreffende loper.

Voor bedrijven stellen wij graag een sponsorfactuur op. U kunt die aanvragen via: stichtingsolidariedade@gmail.com.



Met hartelijke groet,

Mark Fijen & Anouk Cleven